Η Καλανίστρα είναι ορεινό χωριό του δήμου Ερυμάνθου της Αχαΐας, αποτελώντας έδρα της ομώνυμης τοπικής κοινότητας. Είναι χτισμένη σε τμήμα βουνών έναντι ακριβώς του κύριου όγκου του Ερυμάνθου, στο πάνω μέρος πλάγιων της Κοιλάδας του Πείρου ποταμού, στην ιστορική περιοχή των Νεζερών.
Στην Τοπική Κοινότητα Καλανίστρας υπάγεται επίσης το χωριό Ροδιά (Μπούγα). Η έκταση της τοπικής κοινότητας ανέρχεται στα 21.535 στρέμματα και ο συνολικός μόνιμος πληθυσμός της, βάσει της Απογραφής του 2011, ανέρχεται στους 107 κατοίκους (Καλανίστρα: 51 κάτοικοι· Ροδιά: 56 κάτοικοι).
Για την ονομασία του χωριού η πιο διαδεδομένη άποψη θεωρεί ότι προέρχεται από την λέξη της βυζαντινής περιόδου "κάλανος" η οποία σημαίνει υπόγεια δίοδος, υπόνομος ενώ σήμερα έχει την σημασία του τεχνητού τρόπου αποχέτευσης των νερών. Άλλη άποψη, ωστόσο, θεωρεί ότι πρόκειται για αναγραμματισμό της λέξης "κάναλος", δηλ. την ποτίστρα για τα ζώα που χρησιμοποιούν οι κτηνοτρόφοι στα ορεινά χωριά.
Κατά την ύστερη περίοδο της Τουρκοκρατίας η Καλάνιστρα απετέλεσε έδρα και τιμάριο νόθου κλάδου της Οικογένειας Δεληγιάννη-Παπαγιαννόπουλου, που ήταν εχθρικά διακείμενη προς τους Λόντους από τον γειτονικό Κάλανο, λόγω του διαρκούς ανταγωνισμού των δύο οικογενειών για την επικράτηση στα Νεζεροχώρια και την πρωτοκαθεδρία στον Μωριά. Αναφέρεται στα 1805-1806 από τον άγγλο περιηγητή W.M. Leake ως Καλάνιστρα, ενώ στα 1816 ο Πουκεβίλ την αναφέρει ως "Καλάντιστρα". Κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί κατέστρεψαν στα 1943 τα 4 από τα 66 σπίτια του χωριού.
Στις 20/04/1835 υπήχθη στον νεοσύστατο τότε Δήμο Νεζερών ενώ στις 08/03/1841 (ΦΕΚ 5Α), με την κατάργηση του Δήμου Νεζερών, προσαρτάται στον τότε Δήμο Φαρών. Με το ΦΕΚ 256Α της 28/08/1912, και την κατάργηση των δήμων, αποσπάται από τον Δήμο Φαρών και ορίζεται έδρα της νεοσύστατης τότε Κοινότητας Καλάνιστρας. Στις 16/10/1940 η ονομασία του χωριού διορθώθηκε από Καλάνιστρα σε Καλανίστρα, ομοίως και της κοινότητας. Με το ΦΕΚ 244Α της 04/12/1997, σύμφωνα με τη Διοικητική Μεταρρύθμιση "Καποδίστριας", προσαρτάται στον νέο Δήμο Φαρρών μέχρι το 2010 που εντάχθηκε στο Δήμο Ερυμάνθου (ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010) βάσει της Διοικητικής Μεταρρύθμισης "Καλλικράτης".
Συγκεντρωτικά, η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές είναι η εξής:
Στην περιοχή του χωριού ο επισκέπτης μπορεί να δει τους παραδοσιακούς νερόμυλους και τις νεροτριβές, τα λείψανα οικισμού μυκηναϊκής εποχής στη θέση "Πυργάκι", τα παραδοσιακά πέτρινα σπίτια, τις βρύσες, τα κάτασπρα δρομάκια μέσα στο χωριό, την πετρόκτιστη κεντρική εκκλησία του χωριού που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Χαράλαμπο και τα όμορφα ξωκλήσια (του Αγίου Αθανασίου, του Αγίου Μάμαντος, του Προφήτη Ηλία, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Φανουρίου και του Αγίου Γεωργίου) καθώς και, στην ευρύτερη περιοχή των Νεζερών, τη Μονή των Νεζερών, που είναι χτισμένη πάνω σε ένα σπήλαιο πολύ κοντά στον ποταμό Πείρο.
Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012). Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9. Σπυρίδων Ν. Γκουρβέλος, «Εν ταις των Νεζερών κώμαις». Ιστορία των Νεζερών, εκδ. Γραφικές Τέχνες Πέτρος Κούλης, Πάτρα 2007. ISBN 978-960-930162-6. Χρήστου Π. Κορύλλου, Χωρογραφία της Ελλάδος. Α'. Νομός Αχαΐας, Εκ του Τυπογραφείου των Καταστημάτων "Ανέστη Κωνσταντινίδου", Εν Αθήναις 1903.
Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010. Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμος Α΄, Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, λήμμα Καλάνιστρα.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Καλανίστρας Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 19/11/2017. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Καλανίστρας Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 19/11/2017. Καλάνιστρα. visit-erymanthos.gr. Ανακτήθηκε: 24/05/2013.
